27 Nisan’da İstanbul kan kestiğinde, faşizmin kuşatmasında bulunan, devrimci hareketimizin önder kadrosu, komutan Orhan yoldaşın vakur tereddütsüz umut, direniş, kararlılık ve inancın, ezilen halkların, devrimin sesi olarak yankılandı İstanbul semalarında;
“…İsmim Orhan Yılmazkaya. Teslim olmayan bir feda devrimci kuşağının layığı olmaya çalışacağım. Devrimci Karargâh savaşçısıyım. Türk ve Kürt Halkının mücadele birliği için savaşıyoruz. Emekçilerin mücadele birliği için savaşıyoruz. Emperyalizme karşı, Siyonizm’e, faşizme karşı savaşıyoruz. YAŞASIN DEVRİM VE SOSYALİZM! YAŞASIN HALKLARIN KARDEŞLİĞİ! YAŞASIN TÜRK VE KÜRT HALKLARININ MÜCADELE BİRLİĞİ! Biz düşeceğiz, fakat bizden sonra bu kavga mutlaka sürecek. Nasıl binlerce yıldan beri sürdüğü gibi. Thomas Müntzer’lerden, Şeyh Bedreddinlerden bu yana sürdüğü gibi. Mahir Çayanlardan, İbrahim Kaypakkaya’lardan Deniz Gezmiş’lerden bu yana sürdüğü gibi…“ (ORHAN YILMAZKAYA’nın 27 Nisan 2009 da Bostancı’da çatışma sırasında yaptığı telsiz konuşması)
Ölümsüzlüğünün 12’nci yıl dönümünde biliyoruz ki, Komutan Orhan Yımazkaya’yı anmak, asıl olarak onun bizlere bıraktığı mirası zafere taşımaktır.
Komutan Orhan Yılmazkaya ölümsüzdür!
Yolumuz devrim yolunda bayraklaşanların yoludur!
KAVGA SÜRÜYOR!
