Düşük ücrete, ön yargıya, ayrımcılığa, ırkçılığa karşı, eşit haklar için İsviçre’nin dört bir yanında kadınlar grevdeydi.

İsviçreli kadınlar 14 Haziran Ulusal Kadın Grevi kapsamında iş bırakarak sokaklara indi. Yüz binden fazla kadın meydanlara inerek, “Daha fazla saygı, daha fazla zaman, daha fazla maaş” diyen kadınlar, kapitalist ve ataerkil bir sisteme karşı duydukları öfkeyi haykırdılar.

Eşit haklar talebiyle ilk defa 14 Haziran 1991 yılında Ulusal Greve giden İsviçreli kadınlar, 28 yıl aradan sonra eşitlik, adalet ve özgürlük talebiyle tekrardan Ulusal Greve gitti.

Kadın-erkek arasındaki ücret eşitsizliği gerçekleşecek Ulusal Kadın Grevinin temel argümanı, “Daha fazla saygı, daha fazla zaman ve daha fazla maaş” sloganıyla iş bırakarak alanlara çıktılar. Kadınları greve götüren bir diğer önemli nokta ise, kadınların cinsiyetinden kaynaklı birçok alandan dışlanması, ayrımcılığa ve şiddete maruz kalması.

Canım yoldaşlarım,

Aslında yazmak için geç başladım. Bugün eylemimizin 40. günündeyiz. Ve oldukça halsizim. Böyle bir mektupla karşı karşıya kalacağımı hiç düşünmemiştim. Polis sorgulamasında mizansen içinde teklif edildiğinde içten içe nasıl gülmüştüm. Onlar bir farkla ‘vasiyetname‘ demişlerdi. Evet bir yerde son mektup bir vasiyetname olarak da değerlendirilebilir. Bizdeki ‘mal-mülk’ belli, o da siz yoldaşlarımda fazlasıyla var zaten. Bu nedenle benim bu konuda bırakacak pek fazla şeyim olmayacak.

Yoldaşlarım, ölüm orucu gibi bizler için yeni olan bu göreve talip olurken, tam bir içtenlikle gönüllü olduğumu bilmenizi isterim. Ve diğer bütün yoldaşlarımın da kendilerini aynı duygularla önerdiklerini biliyorum… (…) …

Mart’tan Nisan’a, Nisan’dan Mayıs’a ve şanlı Haziranlara, Türkiye devrim mücadelesinin direniş ve şanlı ayları. Öncülerimizin ve geleneğimizin yaratıcılarının bizlere devrettikleri devrim meşalesinin gürleştiği aylar. İşçi sınıfının şanlı Haziran başkaldırısı ve 84 ölüm orucu direnişinin zindanlarda yarattığı başeğmez gelenek. Bugün tam da 200 gün süren açlık grevi ve ölüm oruçlarının sonlandığı günlerde 84 ölüm orucunun yıl dönümünü de karşılıyoruz. Gelenekten geleceğe yürümenin tamda anlamlaştığı günler.

12 Eylül faşizmin zindanlarda dayattığı teslim alma, kimlik ve kişiliksizleştirme saldırısı karşısında sadece zindanları değil bir bütün olarak faşist cuntaya karşı mücadele ve tüm topluma moral, güç veren zindan direnişleri. Amed zindan direnişleri, ölüm oruçları ve İstanbul Metris 1984 ölüm orucu. 84 ölüm orucunda siper yoldaşlığının düşman karşısında teslim olmama geleneğinin simgeleri, Mahir ve Denizlerin yarattığı devrimci gelenek Apo, Haydar, Fatih, Hasan oldu isimleri, yarattıkları direniş, devrim tarihine altın harflerle geçti.

gece leylâk

ve tomurcuk kokuyor

üstümbaşım elim yüzüm gazete

vurmuşum sokaklara

vurmuşum karanlığa

uy anam anam

haziranda ölmek zor!

‘’Doğu (Kürt) sorunu ancak devrimci yoldan çözüme bağlanabilir. Bu devrimci iktidar uğruna Türk ve Kürt devrimciler, bütün yurtseverler omuz omuza çalışmalıdırlar. Halkların var olan gerçek kardeşliği pekiştirilmeli…’’ (Hüseyin Cevahir)

Hüseyin Cevahir’in babası, ‘oğlumun vücudunda 83 kurşun deliği saydım’ demişti!

1 Haziran 1971 yılında İstanbul Maltepe’de THKP-C önderi Mahir Çayan ağır yaralı, THKP-C merkez komite üyesi Hüseyin Cevahir ise düşmanın kin ve öfkesinin ne kadar büyük olduğunun ifadesi vücuduna sıkılan 83 kurşunla ölümsüzleşmişti. Faşist cellatlar, önce Mahir Çayanı katlettiklerini açıkladılar ama Mahir yaralı, Cevahir katledilmişti.

Şehadetinin yıl dönümü nedeniyle mücadelemizin öncüsü yoldaş Hüseyin Cevahiri anarken onun bugün tüm güncelliği ve baskı, katliamlarla yok edilmeye çalışılan Kürt halkı ve onun mücadelesi açısından o dönem kaleme aldığı bir raporu yayınlamanın anlamlı olacağını düşünüyoruz.

DOĞU ANADOLU (KÜRDİSTAN) RAPORU (Hüseyin Cevahir)

Son günlerde Doğudan gelen seslerin -yoğunlaşması, hatta Babıali basınına kadar ulaşması üzerine, Bismil ve Silvan'a gönderdiğimiz arkadaşımız Hüseyin Cevahir'in yerinde hazırladığı yazıyı aynen yayınlıyoruz. *

7 Kasım 2018’de Leyla Güvenin başlattığı ve zindanlardan ülke sınırlarını aşıp dört bir yana yayılan açlık grevi ve ölüm orucu eylemlikleri 200’cü gününde sona erdi.

Tarihsel olarak geniş bir coğrafyaya yayılan bu eylemlerin bir özelliği de, dünya tarihindeki açlık grevi ve ölüm orucu direnişlerinin en kitlesel özelliğinin olmasının yanı sıra, parçalanmış Kürdistan halkının ulusal birlik ve ortak davranış, sahiplenmesiydi. Diğer yandan can bedeli yürütülen bu direnişin, fedai eylemcileri ÜMÜT ACAR, UĞUR ŞAKAR, ZÜLKÜF GEZEN, AYTEN BEÇET, MEDYA ÇINAR, ZEHRA SAĞLAM, YONCA AKINCI, SİRAÇ YÜKSEK anılarının önünde saygıyla eğiliyoruz.

Bu direniş dünyaya kendisini tartıştırdı ve herkesi bu konuda tavır almaya, söz söylemek zorunda birikti. Bu vesileyle bir kesim istemeyerekte olsa, faşist Türk devletiyle ilgili konuşmak tavır belirlemek zorunda kaldılar. Dünyaya bu direnişi konuşturdu, tartıştırdı.

Etkinlik tüm dünya devrim şehitleri ve soykırıma uğrayanlar için saygı duruşunun ardından başladı.

Varlığını diger halkları soykırım katliamlarla yok ederek, sürgün ederek inşa eden Türkiye Cumhuriyeti, bu politikasını kuruluşundan günümüze devam ettirmektedir. Birinci dünya savaşı ve onun sonucu dağılmayla yüz yüze gelen Osmanlı imparatorluğunun yıkımı üzerinden itaat terakki ve onun içinde ortaya çıkan kadrolarca Türk ulusunun hakimiyetini kurma adımları Kemalistler öncülüğünde şekillendi. Bunun sonucudur ki, işgal kuvvetlerinin verdiği nota üzerine, Mustafa Kemal, Padişah VI. Mehmet Vahdettin tarafından olağanüstü yetkilerle donatılarak Vilayet-i Sitte'deki (Altı Vilayet) Hıristiyan ahaliyi korumakla görevlendirildi. Mustafa Kemal, Samsun'a çıkar çıkmaz katil çetelerini kendi komutasına aldı. Azılı bir katil olan Topal Osman, Kuvay-ı Milliye kimliğiyle Karadeniz gayrimüslimlerini soykırıma tabi tuttu.

İnsan Hakları Derneği (İHD) 17-31 Mayıs Kayıplar Haftası’nda, 25 yıl önceki talebini bir kez daha tekrarladı.

Açıklamada, gözaltında kayıplar başta olmak üzere Türkiye’deki insanlığa karşı suçların hangi nedenlerle işlendiğinin ve bu suçları işleyen faillerin açığa çıkarılabilmesi için, hakikat komisyonu kurulması gerektiği ifade edildi.

İHD, zorla kaybedilenlerin sayısını 940 olarak açıkladıklarını, ancak tespit ettikleri 253 toplu mezarda 3 bin 248 kişinin gömülü olduğunun tahmin edildiğini ifade etti.

Biz susuyorsak, dostlar,

Niye konuşsun toprak?

Açmıyorsak ağzımızı,

Dağlar neden dile gelsin?

Niçin hesap sorsun gök,

Niye sahip çıksın ırmak

Biz anısını ve acısını

Unutursak ölülerimizin?