"Burjuvazi ve işçi hareketi oportünistleri, bugün işte Marksizm’i 'evcilleştirme' üzerinde birleşi­yorlar. Öğretinin devrimci yanı ve devrimci ruhu unutuluyor, siliniyor ve değiştiriliyor. Burjuvazi için ka­bul edilebilir ya da öyle görünen şeyler ön plana çıkarılıyor ve övü­lüyor." (Lenin)

Uzun bir süredir birçok kesim ve sol’un bir kısmı dilinde faşist AKP-MHP ittifakının sonunun geldiği, AKP sonrası hazırlıklar yapıldığı tespitleri yapmakta, demokrasi ittifakları AKP-MHP dışındaki güçlerin bir aradanlığından dem vurmaktalar. Ancak bilinen bir gerçek var ki, Türkiye oligarşisi ve onun faşist iktidarı içinde bulunduğu krizi aşmak için haklarımıza karşı her türlü baskı ve zulmü arttırmaktadır. Bu tespitlerin özünde kendi öz gücüne, halka güvensizliğin bir ifadesidir. Faşist AKP-MHP ittifakı gitse bile ülkemizde oligarşinin uyguladı baskı sömürü politikalarında değişen ne olacak? Biz söyleyelim, hiçbir şey! O zaman baskı, sömürü, zulüm ve soykırıma karşı mücadele eden güçlerin bu beklentisi ne, nerden kaynaklanıyor.

Kapitalizmin kâr hırsıyla dünyayı yok olmakla yüz yüze getirmesi karşısında dünya çapında başlayan Küresel iklim, ‘Gelecek İçin Cuma Günleri’ eylemlikleri büyüyerek devam ediyor. Küresel iklim eylemlikleri aynı zamanda giderek politikleşiyor. Doğayı kendi kâr hırsları için talan eden kapitalist sisteme karşı, “iklimi değil sistemi değiştirelim” sloganı yükseliyor.

Küresel ısınmayla mücadelede sembol haline gelen İsveçli Greta Thunberg’in öncülüğünde geçtiğimiz yıl başlayan ‘Gelecek İçin Cuma Günleri’ eylemlerinin devamı niteliğindeki grevler sürüyor. Thunberg’in dün bizzat katıldığı Kanada’nın Quebec eyaletinin başkenti Montreal’de bölge tarihinin en büyük gösterisi düzenlendi.

Küresel ısınmaya karşı mücadele eden La Planete adlı kolektifin yöneticilerinden François Geoffroy, Montreal’deki Küresel İklim Grevi’ne en az yarım milyon kişinin katıldığını duyurdu.

Sınıflar mücadelesi dünkü mücadele ve örgüt anlayışıyla yürümediği gerçekliği herkes tarafında dilendirilen bir söz haline geldi. Ancak bunun nasıl olacağı konusunda ya liberalizme, tasfiyeciliği kaymakta, ya da gerçekliği yok sayıp dünün söylemleriyle yürümekte. Dünya genelinde sınıflar mücadelesinin yaşadığı tıkanıklık ve kırılmanın etkileri gelişen toplumsal başkaldırılar karşısında da odak noktası olmanın önüne geçmektedir.

Kuşkusuz ki, ezen sınıf ile ezilen sınıfın mücadelesi nihai hedefine ulaşana dek sürecektir. Kapitalist sistemin yerle bir edilmesi ve sosyalizmin inşası ile komünizm hedefine yönelmeyle sürecek. Ancak bu nihai hedefe ulaşmada ki ara aşamalarda ve bir bütün olarak toplumları ilgilendiren gelişmeler karşısında alınacak tutumlarda çok önemlidir.

Kapitalist sistemin tüm yönelim ve çabasının daha çok kâr hırsı olduğu gerçekliği ve onun bu kâr hırsıyla insanlığa, doğaya verdiği zarar gelinen aşamada bir bütün olarak dünyanın yok olmayla yüz yüze gelmesine, insanlığın çok daha büyük acılarla yüz yüze gelmesine sebep olmakta. “Kapitalizm gölgesini satamadığı ağacı keser.” Ya da "Asacağımız son kapitalist, muhtemelen bize asma halatını satan kişi olacaktır" (Karl Marx) gerçekliğinde hareketle kapitalistlerin kâr hırsı kendi sonlarını getirecekse bundan da kaçamayacaklarıdır.

12 Eylül faşist darbesi ile faşizmin kurumlaştırıldığı 39. yıl dönümündeyiz. Bu vesileyle bugün Türkiye faşizmle yönetilen bir ülke olduğu gerçekliği akıldan çıkarıldığı noktada yaşananları kavramak, ya da sürece uygun politikalar geliştirmek mümkün değil. Tarihsel, sosyal ve ekonomik koşulları faşizmle belirlenen bir ülkede “demokrasi” söylemleri ve politikaları aldatmacadır. Bu göstermelik “demokrasi” söylemlerinin temelinde yatan amaç kitlelerin uyutulması, uyuşturulması ve faşist ideolojinin milliyetçilik, vatan millet edebiyatıyla sunulması ile sistem için oldukça işlevlidir. Kendi iç dinamiğiyle gelişmeyen, baştan beri emperyalist sisteme göbekten bağımlı, Türk burjuvazisi diğer kesimlerle ittifak ile iktidarı paylaşan oligarşik yönetim zayıf ve çelimsizdir. Bu zayıflık onun sürekli bir şekilde ezilen kitlelere baskı, zor, şiddet ve zulüm uygulamasına neden olmaktadır. Hâkim sınıfların zayıflığının üstesinden gelme biçimi ise en kaba şovenizm, hamaset ve yalanlarla kitlelerin manipüle edilmesidir. Kitleler bu şekilde değer yargıları, inançları, dünya görüşlerinde istikrarsızlaştırılıp parçalanarak kimliksizleştirilmeye, kişiliksizleştirilmeye çalışılmaktadır.

Avrupa’da Widerstandsvernetzung (Direniş Ağı)  6-7 eylül Rojava işgaline karşı her alanda eylemlikler düzenledi. Devrimci Cephe'nin de içinde yer aldığı Widerstandsvernetzung oluşumu Avrupa ve dünyanın çeşitli ülkelerinde 6-7 eylülde “Rise Up For Rojava, Fight For Rojava” (Rojava için ayağa kalk, Rojava için mücadele et) şiarıyla eylem birliği kararı alarak her alanda Rojava´yı birlikte savunmaya çağırdı.

Zorlu bir süreç yaşanıyor. Sömürücü, asalak faşist sistemin çöküntü içinde olduğu bir süreçte, toplumsal muhalefet ve devrimci öncünün daha aktif, atılgan olması gerekirken, tam tersi bir pratik içindeyiz. Ciddi anlamda faşist diktatörlük karşısında perspektif eksikliği ve iradenin zedelendiği, pratikte devrimci çizgi ve irade de kırılma ve sapmalar ortada. Bunun için pratik, düşünce ve inançlarımızın doğruluklarının, zayıf ve hatalı yanlarının sonuçlarıyla sınandığı, görüldüğü bir faaliyetlilik ve eylem sürecidir. Düşünce de yaşam içindeki ilişki ve çelişkilerin en gelişkin ve soyut halidir. Düşünce kendisinden önceki birikimlerin, yaşanan tüm deney ve tecrübelerini ve hedeflenen amaçların zihinsel toplamıdır.

Lenin diyor ki: “... teorinin olmayışı, devrimci bir akımın var olma hakkını ortadan kaldırır ve onu eninde sonunda kaçınılmaz olarak siyasi iflasa mahkûm eder.” (Örgütlenme, S.45)

Faşist iktidar ve oligarşi içte-dışta çöküntü içinde olan asalak, sömürücü katil sistemlilerini kurtarma çabasında. Faşist Erdoğan ve iktidarı iyice teşhir olmuşken, yeni arayış ve umutlarla halklarımızı kandırma, aldatma peşindeler. AKP-MHP faşist ittifakının çöküntüyü önleyemediği gibi, giderek derinleştirmesi karşısında yeni figüranlar arıyorlar. Bu yeni figüranları yine AKP içinden çıkarma peşindeler. Yine CHP’ye koltuk değneği görevi biçilirken Davutoğlu, Gül, Babacan kurtarıcı olarak halklarımıza sunulmaya çalışılıyor.

"Terörle mücadele defterleri açılırsa birçok insan, insan yüzüne çıkamaz. Gelin hafızanızı bir yoklayın. İleride Türkiye Cumhuriyeti tarihi yazıldığı zaman, eminim en kritik dönemlerden, birkaç aydan biri 7 Haziran ile 1 Kasım arasındaki dönem olarak yazılacaktır” (A. Davutoğlu)

Bu sözler Recep Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı’na çıkarken Başbakanlık ve AKP Genel Başkanlığı’na taşıdığı ilk isim olan Ahmet Davutoğlu'na ait.

İsviçre’de uzun yıllardır faaliyet yürüten devrimci, demokratik, yurtsever güçler ( İTİF, KCD-E, İGİF, İDHF, Mor Kızıl Kolektif, TJK-S, SKB, ATİK, İABF, KKP, Devrimci Cephe, ESU, FEDA, SYKP), kısa bir süre önce başlatılan tartışma sürecini sonlandırarak, birlikte daha güçlü mücadele edecek güç birliğini oluşturdular.

Faşist Türk devletinin başta Kürt ulusu olmak üzere, tüm işçi sınıfı ve emekçilere, onun devrimci-demokratik öncü güçlerine yönelik yürüttüğü imha saldırılarının yoğunlaştığı bir süreçte güç birliğinin oluşturulması son derece anlamlıdır.

HDP’nin, 31 Mart seçimlerinde AKP-MHP faşist kliğinin tüm saldırı, hukuksuzluk ve hilelerine rağmen kazandığı belediyelere, esasta Kürt ulusunun kazanımlarına yönelik saldırıları ve buna karşı mücadelenin birlikte örüldüğü bir süreçte Güçbirliği’nin oluşturulması, faşist saldırıların güçlü bir irade ile karşılanması ve faşizme karşı mücadelenin büyütülmesi açısından anlamlıdır.

Gerek dünya genelinde emperyalist-kapitalist güçlerin dünya işçi sınıfına, ezilen halklarına ve ezilen uluslara yönelik saldırılarına karşı aktif bir şekilde durmak ve ezilenlerle dayanışmak;

Kitap

Giriş

Komutan Orhan Yılmazkaya’nın şehadetinden sonra onun anısına daha önce yayınladığımız „Nisan Köprüsü “kitapçığının genişletilmiş haliyle ikinci baskısını yaptık. Kuşkusuz ki Orhan yoldaşın devrimci kişiliği ve duruşuyla onu bir kitapçıkta anlatmak, sığdırmak mümkun değil. Yılmazkaya Türkiye devrim mücadelesinde ve Kürt özgürlük hareketiyle yan yanallık, buluşmada bir dönemin kapanıp yeni bir dönemin açılması adi ve öncülüğüdür. 12 Eylül ve 90 yenilgilerinden sonra Türkiye devrimci hareketi ağırlıklı olarak sistemiçilik, parlamentarizm, barış içinde bir arada yaşama, legalizm, reformizm “devrimsiz, devrimcilikle ilerleme ve kazanma” şeklinde bir ideolojik sapmaya neden olan bir kuşatma içinde girmiştir.

Faşist iktidar halkın iradesiyle seçilen Diyarbakır, Mardin, Van Belediyelerini gasp etti.

Faşist Türk devleti içinde bulunduğu ekonomik siyasal krizini aşma yolunu halklarımıza karşı baskı, zulüm savaş dayatmasıyla aşmaya çalışıyor. Devletin temellerinden sarsıldığı içten-dıştan tam bir çıkmaz, çöküntü içindeyken bunu tek adam diktatörlüğü açık faşizmle yenmeye çalışıyor. Bunun içindin sövenizmi tırmandırarak beka sorunu vb söylemleriyle kitleleri avutmaya, aldatmaya çalışmaktadır. Ülkeyi talan, soygunla harabeye çeviren faşist iktidar Kürt halkına ve Kürdistan’a yönelik başlattığı savaşla gizlemeye çalışmaktadır. İşgal ve savaşla demokratik siyaseti boğma, soykırım operasyonları ve her türlü gaspçı ve talancı kültürünü her geçen gün tırmandırmaktadır. Dün OHAL ve kayyumlarla gasp ettiği Kürdistan şehirlerini seçimle kaybedince, yine kayyumlar atayarak soygunu ve talanını sürdürme çabasında.